เกี๋ยง ๒ หมายถึง (ถิ่น-พายัพ) ก. ขีดกา, ขีดไขว้.
(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นลําเจียก. (ดู ลำเจียก).
[เกียด] ก. คด, ไม่ซื่อ, โกง, คร้าน.
ก. ซ่อนกล.
ก. ขี้เกียจ, ไม่อยากทํางาน.
น. เรียกไม้ที่ปักขึ้นกลางลานสําหรับผูกควายหรือวัวให้ย่ำนวดข้าวไปรอบ ๆ ว่า เสาเกียด.
ก. กัน, กั้น.
ก. กันไม่ให้ทําโดยสะดวก.